ကုိးရီးယားေရာက္အလုပ္သမားတစ္ေယာက္

လူတုိင္းလူတုိင္းဟာကုိယ့္ဘ၀တုိးတက္ေရးအတြက္ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ဳိးနဲ႔ရုန္ကန္လွုပ္ရွားေနျကရာမွနုိင္းငံျခားသြားျပီးအလုပ္ လုပ္ျကတဲ့လူေတြ အထဲမွာက်ေနာ္အပါ၀င္ေပါ့။ ကုိးရီးယားမွာအလုပ္သြားလုပ္ဖုိ႔ ေရြွအင္အားမွာေလ်ွာက္တင္ထားျပီး အေတာ္ေလးျကာမွဗီဇာက်လာျပီး2004 11 လပုိင္း 29 ရက္ေန့တြင္ျမန္မာျပည္ကေနထြက္ခြာလာျပီး 30 ရက္ေန့မနက္ 3 နာရီမွာကုိးရီးယားျပည္ကုိုဆုိက္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ့ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က 11 လပုိင္းကုန္ျပီးဆုိေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးေအးေနပါျပီး။inchoneေလယာဥ္ကြင္းမွာ ဘယ္သူမွလာမေခၚလုိ့မနက္သုံးနာရီကေနမုိးလင္းတဲ့အထိကုိငုတ္ တုတ္ေမ့ေနပါတယ္။ မနက္ခုနွစ္နာရီေလာက္မွ ကုိအယ္ဒီဇင္နွင့္ကုိးရီးယားသား တစ္ေယာက္ကေရာက္ရိွ လာျပီးသင္တန္းေက်ာင္းကုိေခၚသြားပါတယ္။ သင္တန္းေက်ာင္းဆုိတာ အလုပ္ခြင္မွာအႏၱရာယ္မျဖစ္ ေအာင္ ဘယ္လုိေနထုိင္ဘယ္လုိ လုပ္ကုိင္ရမလဲဆုိတဲ့ ျသ၀ါဒေပးတဲ့ သင္တန္းေက်ာင္းပါ။ အဲဒီမွာနွစ္ညသံုးရက္ေနျပီးကုုိယ္ကုိ ေခၚတဲ့စက္ရုံကလာေခၚသြားပါတယ္။ က်ေနာ္ကminsungဆုိတဲ့ စက္ရုံကစာေရးတစ္ေယာက္က လာေခၚပါတယ္။ ကုိးရီးယားစကားကုိဘာဆုိဘာမွ မသိပဲသူေနာက္ကုိ လုိက္သြားခဲ့ပါတယ္။ စက္ရုံေရာက္ခါနီးမွာသူက အီးလုိအနည္းငယ္ရေတာ့က်ေနာ့္ကုိလွန္းေျပားပါတယ္။ စက္ရုံမွာျမန္မာလူမ်ဳိးနွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ နာမည္က ေနမ်ိဳးရယ္ သန့္ဇင္ရယ္ ရွိတယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့မွက်ေနာ္အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္။ သူမေျပာခင္ကက်ေနာ္ စဥ္းစားေနတာေပါ့။ ဒီစက္ရုံက က်ေနာ့္တစ္ေယာက္ထဲကုိပဲေခၚတယ္။ ကုိယ္ကလည္းစကားလဲမတတ္ ဟုိေရာက္ရင္ဘယ္လုိေျပားျပီး ဘယ္လုိအလုပ္ လုပ္ျကမလဲမသိ ငါေတာ့ဒုကၡေရာက္အုံးမွာပဲ ဆုိျပီးေတြးေနခဲ့ေသးတယ္။ အခုေတာ့အရမ္း ျကီးစုိးရိမ္ေနစရာမလုိေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္ေရြွခံရွိတယ္ဆုိေတာ့ (နုိင္ငံျခားမွာရွိတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးကုိေရြွလုိ႔ တင္စားေခၚေ၀ၚျကတယ္) စက္ရုံကုိေရာက္ေတာ့ စာေရးက ကုိယ့္ေရြွေနတဲ့အခန္းကုိ လုိက္ျပျပီး ကုိေနမ်ိဳးနဲ့မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ညဆုိင္းဆင္းထားတဲ့ ကုိေနမ်ဳိးက အိပ္ေနရာကေနထျပီးက်ေနာ့္ အျကိုးအေျကာင္းေမးျပီးေတာ့ စက္ရုံအေျကာင္းကုိလည္းေျပာျပပါတယ္။ စက္ရုံအေျကာင္းကေတာ့ သတင္းေကာင္းပါတယ္။ ဟီးဟီး အလုပ္ကုိေန့ညဆင္းရမယ္ လစာကေတာ့ ေလာေလာဆယ္က ကုိးသိန္းခြဲရမယ္ သုံးလေက်ာ္ျပီးရင္ ဆယ္သိန္း ေနာက္ျပီးေျခာက္လကုိတစ္ျကိမ္ ငါးေသာင္းစီတုိးေပးသြားမယ္တဲ့။ အလုပ္ကဘာလုပ္ရတာလဲ က်ေနာ္ကကုိေနမ်ိဳကုိေမးေတာ့ ကာေမကယ္အမွုန္ေတြ စပ္ရမယ္တဲ့။ ဟာ လုိ့က်ေနာ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အမွုန္ေျကာက္တဲ့က်ေနာ္က စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ဒီကုိေရာက္လာမွေတာ့ ဘယ္အလုပ္မဆုိလုပ္ရမယ္ေလး ဆုိျပီးစိတ္ကျပန္ထိန္းထားရပါတယ္။ ကုိေနမ်ိဳးကုိ ဟုိေမးဒီေမးရင္းနဲ့ စာေရးကျပန္ေရာက္လာျပီး သေဌးေခၚေနတယ္ ခဏသြားေတြ႔လုိက္ပါအုံး။ ကုိေနမိ်ဳး က်ေနာ့္ကုိေခၚျပီး ရုင္ခန္းကုိသြားတယ္။ ရုင္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သေဌးကဟုိေမးဒီေမးျပီး က်ေနာ့္ကုိ မင္းအကႈ်္ီခ်ြတ္စမ္း ဟုိတ္ ဘာလုပ္မလုိ့လဲ ကုိေနမ်ိဳးကုိေမးေတာ့ မင္းဘလကုိသူျကည့္မလုိ့တဲ့။ က်ေနာ့္ ဘလကလည္း ေတာင့္ေတာ့သေဌးကအင္းတင္တင္နဲ့ မင္းဒီအလုပ္ကုိလုပ္နုိင္ပါ့မလား လုိ့ေမးေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း ဘယ္ရမလဲ ကုိယ့္ေရြွရဲ့သိကၡာကုိဘယ္အက်ခံနုိင္ပါ့မလဲ။ က်ေနာ္လုပ္နုိင္ပါတယ္လုိ႔ ေျဖေတာ့သူက ဟုတ္ပါ့မလားကြာ လုိ့ျပန္ေမးပါတယ္။ ကုိေနမ်ိဳးကလည္း သူေကာင္းေကာင္းလုပ္နုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္ေရြွဘက္ကုိ အာမခံေပးပါတယ္။ အဲဆုိလဲ လုပ္ျကည့္ေပါ့ေလ ဒါဆုိသြားနားေတာ့ မနက္ျဖန္အလုပ္ဆင္းမယ္ေနာ္။ က်ေနာ္တုိ႔က ဟုတ္ကဲ့လုပ္ျပီး ကုိယ့္အခန္းကုိျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ မနက္ျဖန္အလုပ္ဆင္းဖုိ့အတြက္ ရင္တုန္စြာနဲ့အားေတြေမြွးေနတာေပါ့။ ေနာက္ေန့ေရာက္ေတာ့အလုပ္ခြင္ကုိ ဆင္းသြားခဲ့ပါတယ္ အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ ကုိေနမ်ိဳးေျပာတဲ့အတုိင္းပါပဲ အမွုန္တေထာင္းေထာင္း နဲ့လူကုိးမျမင္ရဘူး။ က်ေနာ္စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ့ စျပီးလုပ္ပါတယ္။ ကာမီကယ္အမ်ိဳးစားကလည္းမ်ား စက္ကလည္း ေလးငါလုံးနဲ့ အလုပ္ကုိမက်ြမ္းက်င္ေသးေတာ့ လူကအိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတာင္းေပါက္လာတယ္။ ဒီလုိနဲ့လုပ္ရင္းလုပ္ရင္းနဲ့ အလုပ္လည္းက်ြမ္းက်င္လာတာန့ဲ ေပ်ာ္သြားတာပဲ။အလုပ္သင္တန္းသားဘ၀ မွာ ဒီစက္ရုံမွာပဲသုံးနွစ္ျပည့္တဲ့အထိလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ နွစ္နွစ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ လစာက ဆယ္နွစ္သိန္း ရရိုခဲ့တယ္။ သုံးနွစ္ျပည္ခါနီးမွာ က်ေနာ္ကံစဆုိးပါတယ္။ အဲဒီအခိ်န္က ကုိးရီးယားအဆုိးရက နုိင္ငံျခားသားေတြကုိ အလုပ္သင္တန္သားအေနနဲ့ မေခၚေတာ့ပဲ ေ၀ါ့ပါမစ္ အေနနဲေခၚေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ သတင္းထြက္လာျပီး က်ေနာ္တုိ့သေဌးကက်ေနာ္ကုိေခၚေျပားပါတယ္။ကုိေနမ်ိဳးကျမန္မာျပည္ကုိျပန္သြားပါျပီး။သန့္ဇင္ကေတာ့ ဒီစက္ရုံကေန ေျပးသြားျပီးအျခားစက္ရုံမွာ overstay ဘ၀နဲ့ဆက္လုပ္ေနပါတယ္။ သေဌးကက်ေနာ့္ကုိ မင္းဒီမွာဆက္လုပ္မယ္ဆုိရင္ ျမန္မာျပည္ကုိခဏျပန္ျပီး သူျပန္ေခၚမယ္လုိ့ေျပားပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဆက္လုပ္မယ္လုိ့ေျပားထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္သက္တမ္းကုန္ခါနီးအထိ ျမန္မာလူမ်ဳိေတြကုိ သက္တမ္းျပန္တုိးဖုိ႔ ခြင့္မျပဳေသးပါဘူး။ ဒီေတာ့က်ေနာ္က ရက္ေစ့တဲ့အထိကုိ မေနရဲေတာ့ပဲတျခား အုိ ခုိင္းတဲ့စက္ရုံတရုံကုိ ခ်ိတ္လုိက္ပါတယ္။ ဆက္ေနေနရင္အိမ္ျပန္အပုုိ႔ခံရမွာေလး။ အျမန္လစ္မွဆုိျပီး ပလက္စတစ္လက္အိတ္စက္ရုံတရုံမွာ ၀င္ဖုိ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကုိေျပားထားပါတယ္။ သင္တန္းသားဘ၀မွာ ုိဆက္ရုံတစ္ရုံထည္းနဲ့ သုံးနွစ္ျပည့္ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိေတာ့ အစစအရာရာအဆင္ေျပေနလိမ့္မယ္လုိ့ က်ေနာ္postကုိအားေပးေနတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားထင္ေနပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလုိလဲ မဟုတ္ေသးဘူးဗ် အဆင္ေျပတာလဲရွိသလုိ အဆင္မေျပတာလဲရွိတာေပါ့။ အဆင္မေျပတာက ကျကီးသား(ကုိးရီးယားသား) ေတြဆုိးတာပါ။ ဘယ္လုိဆုိးလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ့ေဒးနုိက္ဆင္းရတာဟာ ကျကီးသားကနွစ္ေယာက္ ၀ဲကတစ္ေယာက္(နုိင္းငံျခားသားကုိ၀ဲလုိ့ေခၚျကတယ္)ကုိတစ္ဖြဲ႔ေပ့ါ။ ညပုိင္းထမင္းစားတာကုိ လူခဲြျပီးသြားစာျကပါတယ္ က်ေနာ္တုိ့က 10 နာရီကေန 11 ေပါ့။ ကုိယ္စားျပီးလုိ့ဆင္းသြားရင္ ပစၥည္းေတြကအပုံအလုိက္ျကီး သူတုိ့လုပ္ရမယ့္ဟာေတြ မလုပ္ပဲဒီတုိင္းသြားတာ။ ကိုယ္ကေတာ့ပ်ားစတုက္ပါျပီး ကာေမကယ္လည္း စပ္ရသူတုိ့အလုပ္ကုိလည္းသြားလုပ္ေနရနဲ့ ဒီတုိင္းထားသြားလည္း အပ်က္ေတြအမ်ားျကီးထြက္ရင္ မနက္သေဌးေရာက္ရင္ အဆဲဆုိခံရမွာလည္းပူရျပန္ေရာ သေဌးကုိအမွန္တုိင္း ေျပာျပရင္လည္း သေဌးက ကုိယ္ဘက္ကုိပါတာမဟုတ္ဘူး။ သေဌးကုိတုိင္လုိက္လုိ့ ေနာက္ရက္အလုပ္ခြင္မွာ ကုိယ့္ကုိပညာျပေတာ့ပဲ။ျပီးေတာ့ အဲဒီလုိတိုင္းလုိက္မယ္ဆုိရင္ တစ္ရုံလုံး ရွိတဲ့ကျကီးေတြက ကုိယ္ကုိမျကည္ေတာ့ဘူး။ ဒါေျကာင့္ သေဌးကုိခဏခဏေျပာလုိ့မျဖစ္ျပန္ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔နဲ့ေတာ့ခဏခဏစကားမ်ားေနရတယ္။ မမ်ားပဲေနနုိင္မလားဗ်ာ ကုိယ္ေတြကအလုပ္ကုိပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ့ျဖဲေနရတယ္။သူတုိ႔ကအိပ္လုိက္gameေဆာ့လုိက္နဲ့ပစၥည္ေတြအမ်ားျကီး ပုံလာရင္ဟုိဟာေလးကူပါအုံးဒီဟာေလးကူပါအုံး။ ဒီေတာ့ တခါတေလ ကုိယ္ကလည္းမလုပ္ပဲ ထားသြားခဲ့တာလဲရိွပါတယ္။ တစ္ေခါက္မွာညဆုိင္းဆင္းေနတယ္ေပါ့။ ဌာနမွုးတစ္ေယာက္ကုိ အျမင္ကတ္လြန္းလုိ႔ စက္ပ်က္ေနတာကုိေရာ ပစၥည္းပုံေနတာကုိေရာ ထားခဲ့ျပီးထမင္းသြားစားေနပါတယ္။ သူကထမင္းစားေဆာင္ကုိ လာျပီးဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ။ "မင္းဒီညလုံ၀ထမင္းမစားနဲ့ ပုံေနတဲ့ပစၥည္းေတြကုိ အခုခ်က္ခ်င္းသြားလုပ္" တဲ့ အဟဲ့ ကုိယ္ကလည္းဘယ္ရမလဲ "မလုပ္ဘူးကြာ မေက်နပ္ရင္ မင္း သေဌးကုိသြားတုိင္ျပီး အလုပ္ျဖဳတ္လုိ္က္ကြာ" အဲဒီလုိကုိယ္ကျဖဲလုိက္ေတာ့ ရွီးလ္ဖါး(ဆဲဆုိျခင္း)ေတြ ဘာေတြပြစိပြစိနဲ့ ဟုိလူ႔ကုိတုိင္လုိက္ ဒီလူ႔ကုိေျပားလုိက္နဲ့ပဲ။ သေဌးကုိေတာ့လုံး၀သြားမေျပားရဲဘူး သြားေျပာလုိက္ရင္ သေဌးကက်ေနာ္တုိ႔ကုိလာေျပားရင္ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း သူတုိ႔ရဲ့ရွိသမ်အေျကာင္းကုိ ေျပားျပမွာကုိလည္းအေသ ေျကာက္။ ဒီေကာင္ေတြက သေဌးကုိေျကာက္တဲ့ေနရာမွာ စံျပပါပဲ။သေဌးရွိေနရင္ အလုပ္ကုိျပာျပာနဲ့ ျကိုးစားသလားေတာ့မေမနဲ့ ေဆာင္းတြင္းနွင္းက်ေနတဲ့အခ်ိန္ေတာင္ ေခ်ြးထြက္ေအာင္လုပ္တဲ့ေကာင္ေတြ။ သေဌးမရွိရင္ေတာ့ဗ်ာ အလုပ္ဖက္ကုိလည့္ကုိမျကည့္ပဲ ကုိယ္ေတြကုိပဲ ဖိခုိင္းေတာ့တာပါပဲ။အဲဒီလုိနဲ့ပဲ 3 နွစ္ျပည့္ေအာင္လုပ္ခဲ့ရတာပဲဗ်ာ။ ဒါကေတာ့ အလုပ္သင္တန္းသားဘ၀ရဲ့အေျကာင္းအနည္းငယ္ေပါ့ဗ်ာ။ oversaty ဘ၀ရဲ့အေျကာင္း တေစ့တေစာင္းကုိလည္း ေနာက္တြင္ဆက္လက္တင္ျပပါအုံးမယ္။ post ကုိဆုံးေအာင္ စိတ္ရွည္ထားျပီးဖတ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူတင္ပါတယ္။ .......

ဆက္ဖတ္လုိလ်ွင္